Voor een reep chocola

 Dwalend in overleden tijd
zoekend wat ik niet verwacht
Zie ik op een ronde grafsteen
‘J’ái reflechis’, ‘k heb nagedacht. 

Ik wil weten wat de dode
dacht. Was het een droom, een metafoor?
Of dacht hij, droef en levend nog,
aan een lief dat hij verloor?

Ik schrijf de man een briefje: 
"Waar dacht jij over na?
Vertel het me, ik geef je als beloning  
een dikke reep chocola!"

De volgende dag kom ik weder
De reep is weggehaald
De dode schreef er een krabbel bij
"Met pure choc wil ik betaald!"

'Aardig is anders', zou ik denken
En ik offer een pure Lindt
Voor een vriend in een denkloze wereld
Die pure choc zo lekker vindt.

"Voor tien repen zal ik ‘t vertellen"
Is het antwoord.
'Veel te veel!' Dit is phishing van een hacker,
een vuile grafcrimineel!

Zal ik nu dagelijks blijven wachten
op de vrouw die de denker vereerde?
Dat kost te veel tijd en het is maar de vraag
Of ze weet wat hem occupeerde.

Ik schrijf hem:
"Lieve vriend dode, jij bent het bewijs 
van Descartes, die dacht, en er zo wilde zijn.
Het erge van dood zijn is dat je het niet meer kan.
Geen reep pure Lindt verzacht die pijn

Maar ik geef je er toch één en ik vraag je te wachten
tot we samen gedachtenloos zijn."