Dorp en velden
Waar ik weer
naar sterren leerde staren
Die vanuit de verte
Genadig gunnen
Van een ster
Een beeld te maken.
 
Zie ze
Bij ‘t verscheiden van de dag
Als graag geziene gast
Verschijnen
Om hen onopgemerkt
In het voorbijgaan
Na te kijken
Te aanschouwen hoe zij
Onder eigen zwaartekracht
Bezwijken
 
Zo zag ik dat
Diezelfde ster die
Daarnet nog stralend
Tot de morgen stond
Vallen kon tot voorbij
De strakgetrokken horizon
Waarbij ik in stilte
Vurig wensen kon
 
Dat
Mocht hetzelfde lot
Mijzelf ‘t geval ooit wezen
Het mij toevalt dat
Ik op mensen aan val die
Sterren vangen leerden
Die aan hun einder
Ooit verrezen