Op 4 mei is ut twee minuut’n stille
De Tweede Wereldoorlog
Ie least ut in één adem veur
Maar hoe was ut veur onze olders?
Hoe kwaam’n ziele vijf jaor oorlog deur?

Wiele kent allemaol de verhaal’n
Van mens’n die ut hebt met-emaakt
Aover angst of veur verraod
Veur alle slachtoffers blif ut neudig
Da’w hier nog steeds bie stillestaot

Misschien had ie ok een oom
Den mos onderduuk’n
Veur um was ut niet langer veilig thuus
Of een tante die völs te jong overleed
Want de vijand vorderd’n ut ziekenhuus

Altied de dreiging
Onschuldige dorpsgenoot’n
Um niks gefusilleerd
Joodse gezinn’n werd’n oppehaald
Bunt nooit meer truggekeerd

Zo bunt mien gedacht’n
Bie de verhaal’n van mien olders
Aover de mens’n van ’t verzet
Zelf was mien va net twintig jaor
Maar hielp daor dapper an met

Vijf jaor oorlog
Ok hier in de umgeving
Was ut een verschrikkelijke tied
Vond de één de dood
Raakt’n de ander alles kwiet

In gedacht’n vraog ik mie af
Wat had ik edaon
As de vijand was ekomm’n?
Had ik net as mien olders
Mien verantwoordelijkheid enomm’n?

En zo hef iederene zien gedacht’n
Van dichtbie of wietervort
De verhaal’n van onze olders
Wiele mot ze bliev’n vertell’n
En zorg’n dat ze nooit meer warkelijkheid wordt.